Իմ Հայաստան

ԱՐՏԱԿ ՕՎՍԷՓԵԱՆ

Ես քո աշնան ոսկէ առաւօտն եմ,

Շաղից քրտնած թաց հողիդ հոտն եմ:

Աչքերը յառած Մասիսի լանջին՝

Ամէն մի հայի սրտի կարօտն եմ:

Թոնրի մէջ պարող կրակիդ հուրն եմ,

Դարբնիդ ձեռքերի կոշտուկն ու մուրն եմ:

Մանկան պէս ժիր, պարզ ու անարատ

Սարերից իջնող սառնորակ ջուրն եմ:

Խենթ սիրահարիդ շուրթերի երգն եմ,

Սէր կորցրածի սրտի խոր վէրքն եմ,

Ձեռքերն անվերջ արեւին ձգտող ծառերիդ,

Ջրից ջրալի, շաքարից քաղցր եւ համեղ բերքն եմ:

Նոր ծնուած մանկան առաջին լացն եմ,

Ազնիւ քրտինքով վաստակած հացն եմ:

Եւ այս էլ մի դար սրտիս մէջ վառուող,

Աշխարհին տրուած Հայկական հարցն եմ:

Ես ուր էլ գնամ, որտեղ էլ լինեմ,

Մի բան հաստա՛տ է, ես Հայաստանն եմ: