Մայր

Մայր

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ

Աստուածածին Սուրբ Մարիամ,

Մարդորդու մայր սրբազան,

Տիեզերքի տուչութեամբ

Եւ բիւրեղեայ մաքրութեամբ,

Դու մարմին ես պարգեւում

Ծիլ կեանքի հուր հեքիաթին,

Քո ծայրալիր նշխարով,

Մեր հոգուն ու արեւին:

Սերունդի սերմը հասուն,

Վեհ մայրութեամբ հեզասուն,

Դիեցնում ես սիրութեամբ,

Եւ ընծայում աշխարհին

Նոր կեանք ու յոյս անվախճան,

Պարգեւում ես լոյս բարին,

Նուիրում անդաւաճան:

Աստուածային Սուրբ Մարիամ,

Որդիական վէսութեամբ

Իմ խաչն եմ բարձրացնում

Քո հարսնութեան սրբութեամբ:

Աստուածամայր ես օծուել

Մայր սրբազան մայրութեամբ:

Մայրիկիս

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ

Բիւրաւոր հեղ գովուած ես աշխարհում արար

Արեւ, լուսին ընծայուած ու մեծարուած, մայր:

Երկնի աստղաց համրանքով քեզ երգ է ձօնուած,

Թոթով երգն էլ այս անպերճ ինձնից նուէր, մայր:

Հայրենիքի, աշխարհքի հետ են չափում քեզ,

Ես մեծ չափեր չգիտեմ, դու օրոցք ես, մայր:

Տիեզերքի գիրկը խոր անհուն է թէեւ,

Բայց քո գիրկն է հանգիստն իմ, գորովագութ մայր:

Կեանքի այս մեծ համերգում այսքան նուագներ՝

Ես քո նանիկն եմ սիրում, դու օրօրերգ, մայր:

Ծովերից ծով կամարուած կամուրջներ երկաթ,

Դու առաջին քայլփոխիս վտիտ սիւնը, մայր:

Արարատը, թէեւ դեռ չեմ գգուել նրան,

Դու ես սրտիս մէջ դրել Արարատը, մայր:

Այս բառերս էլ, որ ահա ես ձօնում եմ քեզ,

Քեզնից առած հիւթն է՝ թող քեզ մեղր դառնայ, մայր: