– Իմ տառապանքներն անտանելի են,- ասաց մի մարդ իմաստունին:
– Ներկան երբեք անտանելի չի լինում: Քեզ յուսահատութեան է հասցնում այն, ինչը կարող է կատարուել հինգ րոպէ անց կամ հինգ օր յետոյ: Դադարիր ապրել ապագայով: Աշխարհը լի է հրաշքներով: Տես այս գեղեցիկ կապոյտ թռչնակին, որ նստել է ճիւղի վրայ: Նա ցատկոտում է ու աշխարհը լցնում է իր երգով՝ տրուած կախարդական երանութեանը: Չէ՞ որ նրա համար գոյութիւն չունի այնպիսի հասկացութիւն, ինչպիսին է «վաղը»:
ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆԻ ՊԼՈԿԻՑ