ՕՆՆԻԿ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Ասւում է, թէ արդարութիւնը սրի ծայրին է. ճիշդ է՝ այդպէս է եղել: Այսօր էլ այդպէս է, սակայն այսօր տարբեր բնոյթով՝ այսօր արդարութիւնը մեծ մասամբ դիւանագիտական խաղաքարտ է, երբ հարկն է, սեղանի վրայ է դրւում:
Վերստին ակամայից ուզում եմ կրկնել անմահանուն Սիամանթոյի խորիմաստ խօսքը, երբ նա ականատես լինելով հայ ժողովրդի համիդեան զանգուածային ջարդերին եւ տեսնելով, որ այդ զարհուրելի ոճիրը կատարւում է Եւրոպայի բաց ու անտարբեր աչքերի առջեւ, արդարօրէն բացագանչում է՝ «Ո՛վ մարդկային արդարութիւն, թող որ թքնեմ քու ճակատիդ»:
Այո, մեծ տէրութիւնների հարիւրամեայ «զարգացումից» յետոյ դեռ վիճակը նոյնն է: Այսինքն՝ արդարութիւնը թէ՛ սրի ծայրին է, թէ՛ պետական այրերի ու դիւանագէտների լեզուի ծայրին…
Միացեալ Նահանգների նախագահ Պարաք Օպաման վերջերս խօսելով Ղրիմի կացութեան մասին, քննադատեց նրա «բռնագրաւումը» Ռուսաստանի կողմից եւ պաշտօնապէս յայտարարեց, թէ Ղրիմի բնակչութիւնը իրաւունք ունի իր ճակատագիրն ու ապագան ինքնուրոյն կերպով որոշելու:
Շատ ճիշդ է, համաձայն ենք այս մտքի ու յայտարարութեան հետ պայմանով, որ այն բխած լինի կուռ սկզբունքից, համոզումից, արդար դատողութիւնից ու զերծ լինի աչառութիւնից կամ դիւանագիտական բեմադրութիւնից: Մի պահ ընդունելով դրա սկզբունքային ու անաչառ լինելու պարագան՝ մարդու մտքում հարց է ծագում, թէ արդե՞օք միայն Ղրիմի ժողովրդի հասցէին պիտի հնչէր վերոնշեալ յայտարարութիւնը, թէ արդե՞օք միայն Ղրիմի բնակչութիւնը իրաւունք ունի իր ճակատագիրն ու ապագան ինքնուրոյն կերպով որոշելու, թէ արդեօ՞ք այդ իրաւունքը նոյն պայմաններում գտնուող բոլոր ժողովրդներին չի պատկանում: Արդեօ՞ք Արցախի ժողովրդի ցանկութիւնը միթէ նոյնը չէ. միթէ արցախահայութիւնը իրաւունք չունի՞ իր ճակատագիրն ու ապագան ինքնուրոյն կերպով որոշելու: Կասկած չկայ, որ ազգային ինքնորոշման հարցում Արցախն ու Ղրիմը կշեռքի նոյն նժարի վրայ են, համահունչ եւ իրաւահաւասար են: Ապա ինչո՞ւ ԱՄՆ նախագահ Պարաք Օպաման կամ այլ պաշտօնատար անձեր զլացան եւ զլանում են ասել՝ Արցախի բնակչութիւնը իրաւունք ունի իր ճակատագիրն ու ապագան ինքնուրոյն կերպով որոշելու:
Տեսնելով, որ Միացեալ Նահանգների վարած արտաքին քաղաքականութիւնը, ըստ երեւոյթին, հիմնուած է երկու չափի, երկու կշիռի վրայ (կոպիտ ասած՝ երկու ցցի կամ թելի վրայ), մարդ ինքնաբերաբար թերահաւատ է դառնում գերուժ, ժողովրդավար եւ «արդար» համարուող այս պետութեան նկատմամբ: Մանաւանդ որ, եթէ արտայայտութիւններն էլ արդար ու սկզբունքային լինեն, գործնական որեւէ արժէք չեն ներկայացնում՝ մնում են իբրեւ ձայն բարբառոյ անապատի:
Վերջերս՝ Մարտի 21ին Քեսապ ներխուժող՝ հայ ազգաբնակչութեան մի նոր ցեղասպանութեան ենթարկելու հրոսակախմբերին Թուրքիայի աջակցութիւնն ու դերակատարութիւնը վերստին յականէ-յանուանէ չքննադատուեց նախագահ Օպամայի կամ Սպիտակ Տան պաշտօնական անձերի կողմից: Միայն յայտարարուեց, թէ Միացեալ Նահանգները դէմ է ու քննադատում է Սիրիայում ու Քեսապում տեղի ունեցած բռնարարքներն ու անարդարութիւնները առանց Թուրքիայի՝ գլխաւոր դերակատարի անունը նշելու: Վերստին դիւանագիտական խաղ, առանց գործնական երաշխիքի խօսք…
Անշուշտ, մի այլ կողմից մեծապէս գնահատում եւ շնորհակալութիւն ենք յայտնում այն բոլոր բարեմիտ, արդարամիտ ու մարդկային արժանիքների տէր մարդկանց՝ նախ եւ առաջ Միացեալ Նահանգների Սենատի Արտաքին յարաբերութիւնների յանձնաժողովի անդամներին, որոնք Ապրիլի 11ին վերահաստատելով ու վաւերացնելով Օսմանեան տարիներին Թուրքիոյ կառավարութեան միջոցով գործադրուող Հայկական Ցեղասպանութեան պատմական փաստը՝ մէկ անգամ եւս ապացուցեցին, թէ Հայկական Ցեղասպանութեան ճշմարտութիւնը անհերքելի փաստ է, թէ արդարութիւնը պէտք է յաղթանակի, թէ ազգային արդար իրաւունքները անժամանցելի են: Բացի այս, յանձնաժողովը Սենատին եւ նախագահ Օպամային եւս կոչ ուղղեց, որ նոյն կեցուածքն ու քաղաքականութիւնը որդեգրեն՝ վերահաստատեն Հայկական Ցեղասպանութեան իրողութիւնը եւ Թուրքիոյ պետութիւնից եւս նոյնը պահանջեն:
Այսօր արդէն Ապրիլ 24 է. ինչպէս անցեալ տարիներին, այս տարի եւս նախագահ Պարաք Օպաման Հայկական Ցեղասպանութեան մասին իր ուղերձը պիտի հրապարակի: Յոյս ունենք, որ այս անգամ անաչառ գտնուելով՝ կը հրաժարուի «Մեծ Եղեռն» արտայայտութիւնից եւ ուղղակի կը դատապարտի Օսմանեան Թուրքիոյ կառավարութեան կանխամտածած ու ծրագրած, ապա գործադրած Հայկական Ցեղասպանութեան անմարդկային ոճրագործութիւնը: Յուսանք, որ այս անգամ 1,500,000 հայ նահատակների յեղուած արիւնը յանուն ՆԱՏՕի անդամ եւ Միացեալ Նահանգների «բարեկամ» ու գործընկեր Թուրքիայի ցեղասպանական արարքների (որը շարունակւում է նաեւ այսօր Սիրիայում ու մանաւանդ Քեսապում հայ համայնքի նկատմամբ) պատանդ չի դրուի, եւ արդարութիւնը կը յաղթանակի, եթէ չափանիշ դառնայ՝ մէկ չափ ու մէկ կշիռ սկզբունքը:
ԵՂԵՌՆԻՆ ՆՈՒԻՐՈՒԱԾ ԱՅՍ ԹԻՒԻ ՀՈՎԱՆԱՒՈՐՆԵՐԷՆ
ՍԱՈՒԹ ՊԷՅ
ՀՅԴ «Արամ Մանուկեան» Կոմիտէ
ՀՕՄի «Արաքս» Մասնաճիւղ
ՀՄԸՄի «Արագած» Մասնաճիւղ
ՀԵԴ «Փոթորիկ» Ուխտ