ԱՐՓԻՆԷ ՏՕՆԱՒԱԳԵԱՆ
1895թ. Եղեռնից յետոյ պապիկս մի որբ տղայի փողոցից բերում է տուն՝ չնայած իրենց բազմանդամ ընտանիքին: Մեծանալուց յետոյ որբ տղան մեկնում է Աֆրիկա աշխատելու:Մինչեւ 1915 թուի Եղեռնը պապիկիս (մօրս կողմից) գերդաստանը նկարւում եւ նկարը ուղարկում են Աֆրիկա: Այդ որբ տղան նկարի աջ անկիւնում աւելացնում է իր նկարը եւ ուղարկում Եդեսիա, որպէսզի իրեն զգայ իր գերդաստանում: Այս ամբողջ գերդաստանից հրաշքով փրկւում է միայն 2 տարեկան մայրս: Երկու տարեկանում փրկուած մայրս ունեցաւ 8 զաւակ, 19 թոռներ եւ 48 ծոռներ:
Տեղահանութեան օրը տատիկս՝ գրկած 2 տարեկան մօրս, սեղմած կրծքին, փողոցում հանդիպում է մի արաբ կնոջ եւ աղերսում, որ վերցնի երեխային ու ասում է. «Եթէ ետ գամ, երեխայիս կը տաս ինձ, իսկ եթէ չգամ, հալալ լինի քեզ, միայն թէ երեխաս ողջ մնայ»:
Աւա՜ղ, նա չվերադարձաւ:
Եղեռնից յետոյ քեռուս ընկերը գտնում է մօրս, եւ քեռուս օգնութեամբ ետ վերցնում արաբի ձեռքից: Մայրս մեծացաւ ամերիկեան որբանոցում:
ԵՂԵՌՆԻՆ ՆՈՒԻՐՈՒԱԾ ԱՅՍ ԹԻՒԻ ՀՈՎԱՆԱՒՈՐՆԵՐԷՆ
Թիւֆէնքեան Ազգ. Մանկամսուր